على عالى
نمى توان دروغ گفت. سال هاست همه علاقه مندان فوتبال در ایران و آسیا چشمانشان به «جادوگرى» است که هر جا مى رود شماره ۸ جادویى را مى پوشد و همه را به وجد مى آورد. بازیکن تکنیکى و با استیل ایرانى که هر مربى اى در آرزوى داشتنش است تا هر خط دفاعى را دچار زحمت کند و دل بسته به حرکات ویران کننده اش، نقشه هاى متعدد براى گلزنى را امتحان نماید. صحبت از «على کریمى» است، همان که در پرسپولیس جادوگرى را آغاز کرد و به هر کجا پاى مى گذارد لباس قرمز بر تن مى کند و در پشت پیراهنش نوشته مى شود:
:Ali Karimi Number & آیا از او بهتر دیده اید؟
تیره روزى هاى على کریمى در بایرن ادامه دارد و روند نزولش را همچنان حفظ کرده، او بى آنکه تغییرى کرده باشد در تمرینات حاضر مى شود، ترکیب را از مربى مى شنوند و بى تفاوت بر نیمکت ذخیره تکیه مى زند و در نیمه دوم بازیها، پشت دروازه کان گرم مى کند و اصلاً مهم نیست که در زمین حضور داشته باشد یا خیر! او ادعا کرده بود فقط به خاطر قلب میلیون ها ایرانى به بازى در بایرن ادامه مى دهد اما باید اذعان کرد او هیچ حسى براى دیده شدن و بازى کردن ندارد و بدتر قلب همه هوادارانش را به سختى به درد آورده است. کریمى از بودن در بایرن مونیخ لذت مى برد و در میان بزرگان بودن و تماشا کردنشان را مى پسندد و به آن افتخار مى کند. مى توان تصور کرد که میشاییل بالاک چگونه با حسرت تکنیک ناب او را مى دید و از خدا تقاضا داشت اندکى از این استعداد را در اختیارش بگذارد و او جهانى را مقهور خود کند، همه فوتبال آلمان حضور یک مرد تکنیکى را در بوندس لیگا جشن گرفتند چون مردى را یافته بودند که فوتبالشان را از خمودگى بیرون مى آورد و به هواداران زندگى و لذت ارزانى مى بخشد، فیلیکس ماگات مبهوت او شده بود و بر خود مى بالید که چنین گوهرى را به قیمت ارزان یافته است و خیلى زود به« الماس» تبدیل مى کند که در آوردگاه هاى جهانى بدرخشد و بر اعتبارش بیفزاید اما همه این حقایق خیلى زود رنگ باخت چون على فوتبال ما بى رمق تر و بى اراده تر از آن است که فکرش را مى کنیم. کریمى آنقدر بد ظاهر شده که پیرمردهایى چون شول و سالى حمیدزیچ او را پشت سر مى گذارند و در ترکیب قرار مى گیرند ولى گویى برایش فرقى ندارد در پیرامونش چه اتفاقاتى مى افتد و اوضاع چگونه شکل مى گیرد. او بدون توجه به خواسته ها و انتظارات طرفدارانش هیچ استفاده اى از استعدادها و ظرفیت هایش نمى کند و از آن بدتر خود را به فراموشى هم مى زند.

شاید همه چیز از مصدومیت لعنتى در ورزشگاه بندرى هامبورگ آغاز شد که در زمین گل آلود و برفى پایش پیچ خورد و هرگز نتوانست به دوران اوجش برگردد. او بیشتر بازیهاى فصل را از دست داد و مدت ها به درمان پاى مصدومش پرداخت اما هیچ پیشرفتى نداشت. با همان مصدومیت در تمرینات پیش از جام جهانى حاضر شد تا در هر جلسه تمرین با پاى یخ بسته به اتاقش برود. نتیجه این نوع تمرین، تحویل یک على کریمى ناآماده از لحاظ جسمى و روحى بود، تا جایى که پس از تعویض در بازى با پرتغال با لگد به ساک ورزشى حمله برد و در بازى بعد هم از حضور در میدان سر باز زد.
پس از جام جهانى هم نتوانست انتظارات فیلیکس ماگات، حامى درجه اول خود را به دست آورد و به رغم حمایت همه جانبه و حضور در میدان، هرگز در حد و اندازه هاى واقعى اش ظاهر نشد و آرام آرام به نیمکت نشینى صرف تبدیل شد. او دیگر جادوگر آسیایى نبود بلکه اصالتش را از دست داد و در فوتبال ماشینى آلمان «اسیر» شد، یعنى روحش توسط فوتبال آلمان تصاحب شد، به همان سردى، به همان بى خیالى اما بدون اراده و پشتکار.
با اخراج ماگات، اوتمار هیتسفلد بر مسند مربیگرى قرار گرفت و از تکنیک او خوشش آمد و در ترکیب ثابت بایرن قرار داد اما از آنجا که جادوگر ایرانى علاقه اى به «نشان» دادن خودش ندارد خیلى زود به نیمکت بایرن چسبید و از چشم هیتسفلد هم افتاد چون فوتبال آلمان به یک بازیکن آماده، سرحال، با اراده و مصمم نیازمند است.

آینده على کریمى در پرده اى از ابهام قرار دارد. در پایان این فصل به احتمال بسیار زیاد از مونیخ خواهد رفت و مقصد بعدش هنوز نامشخص است. گفته مى شود که ارادت قلبى بسیارى به شیوخ عرب دارد و بدش نمى آید تا در سرزمین اعراب دفاع حریف را برقصاند و نفت فروشان عربى بر سر و صورتش پول بریزند و او هم از خودش و فوتبالش لذت برد اما براى همه ما ایرانیان این مسأله اصلاً مهم نیست، نگرانى بیشتر به یک على کریمى «ناآماده» در جام ملت هاى آسیا بازمى گردد که مى تواند همانند جام جهانى، حواشى بسیارى را به همراه داشته باشد.
او مى تواند به نهایت جنجالى، خودخواه و انبارى از باروت براى ایجاد مشکل باشد و سخت مى توان قبول کرد که در آستانه جام جهانى آنگونه برانکو را کوچک خواند این بار به امیر قلعه نویى رحم مى کند.
خبر خطر چند تکه شدن تیم ملى را از همین حالا باید به سرمربى تیم ملى داد چون بچه شیطان هاى بوسان و بزرگ لژیونرهاى ایرانى هر کدامشان سعى خواهند نمود پایگاهى در تیم ملى بى در و پیکر ایران پیدا کنند. امیر که انواع و اقسام پست ها و سمت ها را در تیم ملى به وجود آورده و بدون اینکه هیچ کمکى از آنها بگیرد راه خودش را مى رود باید آماده باشد که با حضور بازیکنانى که خودسرتر شده اند و متوجه بى سازمانى و بى سرپرستى فوتبال شده اند، تیم ملى در جام ملت ها به چندین قسمت تقسیم شود و از همانجا ضربه زدن و زمین خوردن ایران آغاز گردد.

کریمى همه را خسته کرده است، او بى اراده ترین لژیونرى است که فوتبالمان به خود دیده است، خیلى زود اشباع مى شود و حاضر نیست تلاش بیشترى براى بالا رفتن و بهتر شدن داشته باشد. بازیکن بایرن مونیخ نمى خواهد «بهترین» باشد و هیچ حسى براى بهتر شدن از فان بومل، شواین اشتایگر، شول، هارگریوز و... ندارد و گویى آنقدر خودش را کوچک مى شمارد که توان بالا رفتن ندارد. چنین رفتارى را در سال هاى ابتدایى حضورش در تیم ملى شاهد بودیم که چگونه در کنار دایى، مهدوى کیا و... «بد» بازى مى کند و دیگر «خودش» نیست. او در بایرن هم در نقش یک پاس دهنده و همکار تلقى مى شود و هرگز نمى خواهد «سوپر استار» باشد و این پایان بازیکنان ترسو و بى اراده است. کریمى تمام آرزوهاى فوتبالدوستان ایرانى را بر باد داد چون همه را ناامید کرد.

امیدوارم همه این سطور اشتباهى بیش نباشد که بر اساس سوء نیت و حساسیت نوشته شده باشد، آرزو مى کنم همه این نوشته دروغى بیش نباشد و على کریمى دوباره بهترین بازیکن آسیا شود، آرزومندیم او خودش را بیابد و براى بهتر شدن تلاش کند.
شنبه شب على کریمى بعد از بازى با وولفسبورگ در ورزشگاه الیانز آره نا دوش گرفت و خسته و بى رمق به خانه اش بازگشت، بر روى تختش دراز کشید و چشمانش را به سقف دوخت تا خوابش ببرد، او از برد بایرن هیچ لذتى نبرده چون مى داند که حقش حضور در ترکیب اصلى است اما اراده اى قوى براى اثبات شایستگى هایش ندارد، بلند شو على!
از تمرین امروز شروع کن! تو همان جادوگرى هستى که همانند شماره پیراهنت همه را به دور هم مى پیچد!

ایران ورزشى - لیونل مسى مهاجم خوش تکنیک بارسلونا علاقه مند است سال آینده در نوکمپ در کنار کریستیانو رونالدو مهاجم پرتغالى منچستریونایتد بازى کند. این بازیکن آرژانتینى گفت: او یک بازیکن فوق العاده است و این که در کنار او بازى کنم واقعاً برایم لذت بخش است، نمى دانم که این امر محقق مى شود یا نه.
وى در عین حال مسأله انتقال خوزه مورینیو مربى کنونى چلسى به بارسا را منتفى دانست و با ابراز خرسندى از عملکرد فرانک رایکارد گفت: نمى توانم چیزى از خوبى هاى او بگویم او یک مربى فوق العاده است.